داستان سفر بلوچستان - خرداد 3
سیب و سوران، بم پشت
روز سوم با جمعه تداخل داشت. بچه ها آزمون قلم چی داشتند و از این فرصت برای سر زدن به آنها استفاده کردیم. بعد از ظهر خدمت آقای بهرامی مدیر آموزش و پرورش شهرستان سوران (مدیر سابق مدرسه نمونه مطهری سراوان) در منزلشان رسیدیم. سوران یکی از مناطقی است که گروه در آنجا فعالیت دارد، در این نشست در مورد گروه و خاطرات جهادگران در سوران و ادامه کار در سال جاری صحبت شد.
از راست: آقای بهرامی، آقای اربابی، آقای برکوک رزم و آقای جنگی زهی
روز آخر که روز خاصی برای ما بود، صبح زود به دلیل بردن برگه های امتحان نهایی برای بچه های بم پشت شروع شد. برگه ها در سراوان چاپ و به آنجا برده می شد. اول از مسیر راه به بم پشت بگویم که اگر چشمها را می بستی فکر می کردی در شهر بازی و سوار ترن هستی، جاده شبیه به موج بزرگی بود و بقیه آن را خود تصور کنید. ابتدا به مدرسه ای در آسکاندشت رفتیم که شرح آن مفصل است و بعدا ذکر میشود. بعد از حدود دو ساعت راه به بم پشت رسیدیم. در ابتدا جلسه ای در آموزش و پرورش آنجا داشتیم. سپس به محل برگزاری امتحان نهایی سوم دبیرستان رفته و با بچه ها صحبت کردیم. هدف دیدن بچه ها و بررسی این مسئله بوده که آیا این منطقه مکان مناسبی برای شروع کار گروه می باشد یا خیر.
بعد از مدرسه می خواستیم به روستایی مرزی سر بزنیم. به دلیل اینکه جاده بین دو کوه قرار داشته (سفر حاج والی را در ذهن تلاقی می کرد) و کاملا خاکی بود، ماشین را عوض کرده و با تویتا به آنجا رفتیم. خانه های روستا کاملا گلی بوده و از دید ماهاااا وضع مناسبی نداشته است. سپس به گفته معلم مدرسه آنجا به روستایی دیگر که مدرسه ای نیمه تمام در آنجا قرار داشت، رفتیم. ساخت مدرسه 10 سال پیش شروع شده بود و از آن زمان تا به حال کلاس درس درون چادر تشکیل شده است. جالب تر آنکه حتی سرامیک های مدرسه هم خریداری شده بوده و در گوشه ای رها شده بوده است.
مسیر رودخانه در راه بم پشت
در مسیر مدرسه
نمایی از شهر بم پشت
جلسه در آموزش و پرورش بم پشت
دورهم نشینی با دانش آموزان سوم دبیرستان- بعد از امتحان نهایی
مسیر بین دو کوه برای رسیدن به روستا
کوه های پاکستان دیده می شد
اولین روستا
نمای مدرسه نیمه ساخت در کنار مسجد روستا
چادر و نیمکتی که به عنوان کلاس درس استفاده می شود
سرامیک و وسایل دیگر برای مدرسه
نمای روستا و کودکان آن
