محرومیت زدایی، چرا و چگونه؟
ساخت مدرسه، راه ، ساختمان و مسجد شاید اولین کار هایی باشند که از شنیدن نام فعالیت جهادی به ذهن ما می رسند. همه ی اینها اگرچه مفید اند اما هم از تخصص گروه دانشجویی مثل ما خارج بودند و هم دغدغه های ما برای رفع محرومیت به طور ریشه ای را پاسخ نمی دادند.
آنچه که توجه ما را به خود جلب کرد، نه یک مُسکّن موقتی بلکه تلاش برای رفع محرومیت به شکلی ریشه ای تر بود. روشی که در آن با استفاده از نیروی انسانی و کار بومی مشکل اصلی که نبود زیرساخت برای اشتغال و اشتغال زایی بود رفع شود.
از این رو بود که با تشکیل جهاد آموزشی و برگزاری اردوها و طرح های مختلف آموزشی تلاش می شود موانع تحصیل و قبولی در دانشگاه برای دانش آموزان علاقه مندی که علی رغم تلاش خود در شرایط برابر تحصیلی با دیگر دانش آموزان قرار ندارند رفع شوند.
برگزاری اردوهای آموزشی، پشتیبانی از دانش آموزان ، ساخت مدرسه و ارسال کتب کمک آموزشی از راه هایی است که برای رسیدن به این هدف انتخاب شده اند.
اما همین ها هم دغدغه های رفع ریشه ای محرومیت را به طور کامل پاسخ نمی دهند، هر چند در مرحله اول با قبولی دانش آموزان موفق منطقه در دانشگاه های مطرح مشکل کمبود نیروی انسانی بومی برای تدریس در مدارس منطقه رفع می شود، اما نیاز است فارغ التحصیلان دانشگاه و همچنین مسولین بومی توجه ویژه ای به فرصت ها و استعدادهای موجود برای اشتغال زایی داشته باشند.
شاید کمی بلند پروازانه به نظر برسد اما امیدواریم با ادامه جهاد آموزشی هم نیاز به نیروی انسانی برطرف شود و هم با گسترش فرهنگ کارآفرینی و خودکفایی، اشتغال سالم و پایدار و در نتیجه آن کشوری آباد تر داشته باشیم.
