داستان سفر بلوچستان- خرداد 2

در مسیر جالق

شب به خوابگاه رسیدیم، دیروقت بود ولی در هر گوشه حیاط دانش­ آموزان به چشم می­ خوردند که سخت مشغول درس خواندن بودند. به دلیل خستگی و مشغول بودن آنها برخوردها به چند سلام خلاصه شد و آنالیز محیط به صبح موکول شد.

صبح به دلیل عقب افتادن برنامه و سبز شدن علف زیر پای این جانب، وقت کافی برای گشت اولیه در خوابگاه پدید آمد. چیزی که برای خود من جالب بود، نوشته ­های روی دیوار خوابگاه بود که عکس آن را گذاشته ­ام.

مسیر رفتن به جالق، مسیری کوهستانی بوده است. روستای ناهوک در بین راه قرار داشت. ورودی شهر جالق به دلیل آمدن سیل آسیب دیده بود و ما مجبور شدیم از مسیر فرعی وارد شهر شویم.

در جالق به آموزش و پرورش رفتیم و جلسه­ ای در آنجا پیرامون کارهای گروه و هماهنگی ­های لازم برای شروع کار در آنجا صورت گرفت.

مدرسه عترت، حیاط مدرسه و خوابگاه

دست نوشته های روی دیوار خوابگاه

مسیر کوهستانی تا جالق

خرابی راه ورود به جالق به دلیل سیل

یکی از مکانهای تاریخی جالق در ورودی شهر

نمایی از شهر در مسیر آموزش و پرورش

آموزش و پرورش جاق

بعد از جلسه، به یکی از مکان­های دیدنی جالق، قلعه شیشه­ ریز رفتیم. خود قلعه تا چند سال پیش قابل سکونت بوده است. عجیب ­ترین چیزی که در آنجا مشاهده شد، دفن کودکان مرده درون دیوار بود. به دلیل اینکه مردم در آن زمان اعتقاد داشتند که در زمین بچه­ خوار وجود دارد و یا به نظر برخی، برای اینکه فرزند بعدی خانواده زنده بماند، کودکان چند ماهه را به جای دفن در زمین، مابین دیوار دفن می­ کردند. درنتیجه دیوارها در آنجا، قبرستان کودکان محسوب می­ شده است. در زمان حال به دلیل ریزش لایه­ هایی از دیوار اسکلت بچه­ ها و کفن آنها دیده می­ شد. باز هم به سبب مهمان نوازی مردم این دیار، ناهار را در منزل آقای ریگی معاون آموزشی جالق میهمان بودیم.

در مسیر برگشت، به مکانی خوش آب و هوا در ناهوک رفتیم، که دهیاری در حال ساخت آن بوده است و با کمال تعجب ما، آقای نوروزی (مدیر آموزش و پروش شهرستان سراوان)، خانم برهان زهی (معاون آموزش ابتدایی آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان) و همکاران فرهنگی آنها را آنجا دیدیم و گفتگویی دوستانه با آنها داشتیم.

روز دوم سفر نیز بدین گونه پایان یافت.

مسیر رفتن به قلعه شیشه ریز

قلعه شیشه ریز

دفن کودکان مرده درون دیوار

ناهوک